-
1 zarzu|cić
pf — zarzu|cać impf Ⅰ vt 1. (rzucając zawiesić) zarzucić karabin na ramię to shoulder a gun- zarzucić worek na plecy to shoulder a sack- zarzucić wędkę/sieć to cast a fishing rod/net2. (zakryć, wypełnić) to cover- zarzucić stół książkami/papierami to scatter the table with books/papers- zarzucić scenę kwiatami to shower the stage with flowers- zarzucić rów/dół kamieniami to fill a ditch/hole with stones- zarzucić kogoś pytaniami/argumentami/słowami przen. to flood a. bombard sb with questions/arguments/words3. (położyć na wierzchu) to fling- zarzucić kapę na łóżko to fling a bedspread on the bed4. (nałożyć z pośpiechem) to fling [sth] on [płaszcz, pelerynę] 5. (obwinić) to impute, to fault- zarzucić coś komuś to accuse sb of sth- zarzucić komuś kłamstwo to accuse sb of lying- zarzucić komuś oszustwo to accuse sb of fraud/cheating- zarzucić komuś zdradę/lenistwo to accuse sb of being disloyal/lazy- nie można jej niczego zarzucić it’s impossible to find fault with her- co masz jej do zarzucenia? what do you have against her?6. (zaniechać) to give up, to abandon [studia, malarstwo]; to give up [palenie papierosów]- zarzucić zwyczaj robienia czegoś to give up the habit of doing sth- zarzucił pomysł kupna samochodu he dropped the idea of buying a car- ta tradycja została dawno temu zarzucona the tradition fell into disuse a long time ago7. (zagubić) to misplace, to mislay- zarzucić gdzieś klucze to misplace a. mislay one’s keys somewhere8. (o pojeździe w ruchu) to fishtail- samochód zarzucił a. zarzuciło na zakręcie the car fishtailed around a corner- wozy zarzucało na śliskiej jezdni vehicles fishtailed from side to side on the slippery roadⅡ zarzucić się pot. [notatki, dokumenty] to become misplaced, to become mislaid■ zarzucić komuś ręce na szyję to throw one’s arms around sb’s neck- zarzucić rynek owocami/samochodami to glut the market with fruit/carsThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zarzu|cić
См. также в других словарях:
zarzucić — dk VIa, zarzucićcę, zarzucićcisz, zarzucićrzuć, zarzucićcił, zarzucićcony zarzucać ndk I, zarzucićam, zarzucićasz, zarzucićają, zarzucićaj, zarzucićał, zarzucićany 1. «rzucając zawiesić, zaczepić coś na czymś; przerzucić przez coś» Zarzucić worek … Słownik języka polskiego